راویندران و همکاران (۱۹۹۵) در بوقلمون، بالاترین ضریب تبدیل غذایی را در جیره با ۲۷/۰ درصد فسفر غیرفیتاتی
و بدون فیتات مشاهده کردند اما با افزایش مقدار فیتاز تا سطح ۸۰۰ واحد فیتازی در کیلوگرم ضریب تبدیل غذایی بهبود یافت
و پس از آن به حالت ثابت رسید.
توجیه محققانی که اعتقاد دارند استفاده از آنزیم فیتاز اثری بر ضریب تبدیل غذایی ندارد
این است که استفاده از آنزیم فیتاز به طور همزمان وزن بدن و مصرف خوراک را افزایش میدهد
و لذا بر روی ضریب تبدیل که متأثر از این دو متغییر است اثری ندارد 7.
بر اساس آزمایشی که روی جوجه‌های گوشتی انجام دادند اضافه کردن آنزیم فیتاز میکروبی حاصل از قارچ آسپرژیلوس نایجر به جیره بر پایه ذرت-کنجاله سویا موجب افزایش وزن بدن، ذخیره کلسیم و فسفر، مقدار خاکستر درشتنی (بهبود معدنی شدن استخوان)
و بهبود رشد می‌شود اما تأثیری بر ضریب تبدیل غذایی ندارد8.
7(Sebastian et al., 1996; Simons and Versteegh, 1993; Christensen et al., 1996)
8 (Ahmad et al., 2000)
دکتر اکبر زمانی
PHD-TMU-PS-OSTRICH
دکتری علوم طیوربا تخصص شترمرغ
مشاور پرورش شترمرغ
09132098516
akbarzamani.ir
لطفا ثبت نظرات
سیمونز و همکاران (۱۹۹۰) با استفاده از ۱۰۰۰ و ۱۵۰۰ واحد فیتازی در کیلوگرم در جیره جوجه های گوشتی بهبود مشخصی در ضریب تبدیل غذایی مشاهده کردند.
تا سن دو هفتگی حتی با دزهای پایینتر فیتاز در ضریب تبدیل غذایی بهبود مشاهده کردند
ولی در سن ۴ هفتگی این اثر مشاهده نشد که احتمالاً دلیل آن احتیاج کمتر فسفر در سن ۴ هفتگی در مقایسه با سن دو هفتگی
و همچنین سازگاری پرنده با مورد استفاده قرار دادن فسفر فیتاتی بیشتر در وضعیت های بحرانی است
و مشاهده شد که سرعت رشد و ضریب تبدیل غذایی جوجه های گوشتی به سطح فیتاز میکروبی وابسته است.
دکتر اکبر زمانی
PHD-TMU-PS-OSTRICH
دکتری علوم طیوربا تخصص شترمرغ
مشاور پرورش شترمرغ
09132098516
akbarzamani.ir
لطفا ثبت نظرات