نحوه نگهداری شترمرغ
رفتار: شتر مرغها حیواناتی اجتماعی هستند. در طبیعت آنها درگله هایی متشکل از یک نر وچندین ماده زندگی می کنند.شتر مرغ حتی هنگامی که مریض یا زخمی شده هرگز نبایستی تنها باشد.
رقص والتس: این رفتار یکی از تیپیک ترین رفتارهای شتر مرغ است.
هنگامی که شتر مرغها سرحال هستند گاهی اوقات شروع به چرخیدن خیلی سریع دور محور بدن نموده و بالها را به طرف بالا برده و پرهای زیبایشان را به نمایش می گذارند.
گاهی اوقات این کار موجب سرگیجه زیاد آنها شده و به زمین می افتند.
نوک زدن: شتر مرغها بین 2000 تا 4000 بار در روز نوک می زنند.
هنگامی که شتر مرغها کسل هستند به هر چیزی نوک می زنند و اغلب اشیاء خطرناک را می بلعند(مانند ناخن، قاشق، چاقوی کوچک و ....)
نوک زدن به پر: این عمل تنها در پرندگانی اتفاق می افتد که در شرایط مزرعه ای متمرکز نگهداری می شوند و معمولاً رفتاری غیر عادی است.
اگر به شتر مرغها فقط کنسانتره داده شود آنها در طول بقیه روز کسل شده و بعضی از آنها ممکن است شروع به نوک زدن به پر سایرین نمایند. این مشکل معمولاً هنگامی که آنها مشغول تغذیه از علوفه به میزان کافی هستند کاهش می یابد.
له له زدن: هنگامی که شتر مرغ احساس گرما کند، نوکش را باز کرده و عمل تهویه انجام می دهد که درجه حرارت بدنش کاهش می یابد. به دلایلی آنها گاهی اوقات پرهایشان را از بدن شان باز نگه میدارند.
رفتار تهاجمی: در طول فصل تولید مثل شتر مرغهای نر میتوانند خطرناک باشند. زیرا آنها می خواهند از قلمرو خود در برابر مزاحم از جمله انسان دفاع کنند. قبل از حمله آنها در جایگیری با بالا بردن (بلند کردن) سینه خود نموده و بالهایشان را درحالیکه دمشان کاملاً سیخ شده بالا می گیرند.نرها با دهان کاملاً باز تولید صدای هیس می کنند.
معمولاً یک شتر مرغ مهاجم را می توان با تکان دادن یک چوب بلند روبروی سر شتر مرغ که تعدادی پر براق به انتهای آن چسبیده است ترساند.اگر هنگامی که شتر مرغ می خواهد به طرف شما حمله کند، دست خالی هستید یک راه حل این است که روی زمین دراز بکشید و اجازه بدهید که او دور شود.
نسبت گله ای: گر چه شتر مرغها از علفزارهای افریقا منشاء گرفته اند که درآنجا فضای زیادی دراختیار داشته اند ولی در پرورش بصورت متمرکز در مزرعه نیز نسبتاً عملکرد خوبی دارند. هر چند، ازدحام بویژه درمورد شتر مرغهای جوانتر عامل مهمی برای استرس است که می تواند منجر به تضعیف سیستم ایمنی و نتیجتاً تلفات بیشتری شود. پرندگان جوان بایستی در گروههای 15-10 تایی برای جلوگیری از استرس و بهینه کردن توان رشد آنها نگهداری شوند. جوجه ها بایستی قادر به رفتن بیرون از سالن از روز اول به شرطی که وضع هوا اجازه دهد باشند. این نکته حیاتی است زیرا که آنها نیاز به استفاده از نور مستقیم خورشید همانند فضای زیاد برای تحرک دارند. تحرک خوب به هضم خوب غذا کمک کرده و جوجه ها را شادابتر نگه می دارد.